Pacjent, Terapeuta, Superwizor.
Psychoterapia odbywa się w diadzie, ale uczy się jej w triadzie: pacjent – terapeuta – superwizor.
W swojej pracy łączę funkcję dydaktyczną z pomocą w diagnozowaniu pacjentów oraz rozumieniu emocjonalnych reakcji przeciwprzeniesieniowych, które mają miejsce w doświadczeniu terapeutycznym.
Superwizja uczy takiego sposobu myślenia które maksymalizuje efektywność psychoterapii.
Jako superwizor udaję się wspólnie z psychoterapeutami do ich gabinetów jako wewnętrzna reprezentacja, która kieruje nimi w trudnych momentach w terapii.
W swoim procesie wystrzegam się autorytarnego mówienia co dokładnie robić. Zamiast tego stawiam pytania o potencjalne konsekwencje rozważanych interwencji. Najtrudniejszym aspektem superwizji jest zapewnienie takiego otoczenia, w którym superwizant czuje, że może wyjawić wszystko cokolwiek dzieje się w terapii.
Superwizja psychodynamiczna
Superwizja psychodynamiczna jest narzędziem, które pomaga zrozumieć nieświadomą komunikację, która ma miejsce pomiędzy psychoterapeutą a pacjentem.
Proces superwizji psychodynamicznej oparty jest na wspólnym wysiłku superwizora i psychoterapeuty tak aby nadać znaczenie temu co dzieje się na świadomym i nieświadomym poziomie między pacjentem a psychoterapeutą.
Regularna superwizja zapobiega wypaleniu zawodowemu, związanemu z silnymi afektami pojawiającymi się w trakcie leczenia.
Dowiedz się więcej na temat superwizji:
Dbający o jakość swoich usług psychoterapeuci poddają swoją pracę
okresowej superwizji bez względu na staż pracy, który mają w zawodzie.
Klienci psychoterapeutyczni nie powinni więc mieć obaw
przed zapytaniem swojego psychoterapeuty o to, czy odbywa regularną superwizję.
Psychoterapeuta powinien móc odpowiedzieć na wszelkie pytania
dotyczące tej kwestii, a tym samym rozwiać wątpliwości klienta.
Partnerzy
